LIKWIDACJA WIBOR | POMOC ZŁOTÓWKOWICZOM

Całkowita spłata kredytu nie przekreśla możliwości dochodzenia roszczeń od banku przez byłego już kredytobiorcę. W takich sytuacjach kredytobiorca (konsument) w dalszym ciągu może podnosić zarzut związany ze stosowaniem przez bank niedozwolonych postanowień umownych rozliczonej umowy kredytu.

Całkowita spłata kredytu nie przekreśla możliwości dochodzenia roszczeń od banku przez byłego już kredytobiorcę. W takich sytuacjach kredytobiorca (konsument) w dalszym ciągu może podnosić zarzut związany ze stosowaniem przez bank niedozwolonych postanowień umownych rozliczonej umowy kredytu.

Przedawnienie roszczeń kredytobiorców w sprawach przeciwko bankom było szeroko poruszane w sprawach tzw.  kredytów „frankowych”. Aktualnie w orzecznictwie dominuje stanowisko, iż roszczenie kredytobiorcy – konsumenta rozpoczyna bieg przedawnienia dopiero w momencie, gdy poweźmie on wiedzę o nieuczciwym charakterze warunku umownego.

Ponadto warto pamiętać, że przedawnienie nie dotyka żadnych żądań na przyszłość, tj. ustalenia nieważności umowy czy zaniechania stosowania przez bank klauzul niedozwolonych dotyczących oprocentowania kredytu. Główna zaletą tego procesu jest nie tylko odzyskanie przez Państwa środków „w gotówce”, ale również brak konieczności spłacania zawyżonych rat w przyszłości.

Na to pytanie należy odpowiedzieć stanowczo nie. Pomimo wystąpienia z powództwem, umowa kredytu nadal wiąże jej strony. Jeśli kredytobiorca realizuje swoje zobowiązanie względem banku, tj. spłaca raty kredytu w terminie, bank nie może wypowiedzieć umowy, a tym samym wyciągnąć konsekwencji względem kredytobiorcy.

Państwa bezpieczeństwo jest dla nas najważniejsze. Tym bardziej, iż zdajemy sobie sprawę z tego, że sprawy dotyczące kredytów „złotowych” są nowością w polskich sądach i pomimo wielu głosów, które słyszymy w opinii publicznej naszym zdaniem sprawy te nie są jedynie „formalnością”. Każda sprawa procedowana w sądzie wiąże się z ryzykiem. Dlatego też nie rekomendujemy rozwiązania polegającego na zaprzestaniu spłacania rat kapitałowo – odsetkowych. Taka decyzja niesie za sobą nieodwracalne konsekwencje. Jeśli jednak kredytobiorca jest świadomy skutków swojej decyzji i wyraża na to zgodę, to służymy mu pomocą w przeprowadzeniu tej procedury.

W sprawach dotyczących tzw. kredytów złotowych koszty sądowe to:

• opłata sądowa od pozwu: 1000 PLN,
• opłata sądowa od apelacji: 1000 PLN (w przypadku przegranej w I instancji i konieczności złożenia apelacji),
• zaliczka na wynagrodzenie biegłego: jej wysokość jest uzależniona od decyzji sądu, średnio kształtuje się między 500 PLN a 2000 PLN.

W przypadku wygrania sprawy, bank zwraca na Państwa rzecz ww. kwoty w całości.

Tak. Sąd analizuje jedynie moment, w którym umowa kredytowa została podpisana. Jeśli nieruchomość była pierwotnie nabywana do celów mieszkalnych, a później sytuacja życiowa kredytobiorcy uległa zmianie i zdecydował się na wynajem, to nie stanowi to przeciwwskazań do złożenia pozwu. Sytuacja jest podobna w przypadku zakupu mieszkania jako inwestycji konsumenckiej, czyli jako formy zabezpieczenia przyszłości swojej rodziny przez bezpieczne ulokowanie kapitału.

Analogicznie jak wyżej, kluczowym pozostaje, czy kredyt został zaciągnięty na własne cele mieszkaniowe bądź takie o charakterze konsumenckim. Jeżeli tak, to późniejsze zarejestrowanie w nieruchomości działalności gospodarczej nie będzie miało znaczenia przy ocenie roszczeń kredytobiorcy.

Obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość ustalenia sądu właściwego do rozpoznania sprawy z powództwa konsumenta na kilka sposobów.

Zasadą jest pozwanie banku w miejscu jego siedziby. W tym przypadku prawie w każdym przypadku właściwy do rozpoznania sprawy będzie sąd w Warszawie z wyjątkiem:

• Credit Agricole Bank Polska S.A., który ma siedzibę we Wrocławiu,
• Santander Consumer Bank S.A., który ma siedzibę we Wrocławiu,
• Bank BPH S.A., który siedzibę ma w Gdańsku,
• ING Bank Śląski S.A., który ma siedzibę w Katowicach.

W związku ze zmianą procedury cywilnej w dniu 7 listopada 2019 roku, konsument pozywający bank może wybrać sąd, który będzie właściwy do rozpoznania sprawy wedle swojego miejsca zamieszkania.

Co do zasady proces w I i II instancji łącznie może potrwać około 3 – 4 lat. Rekompensatą dla kredytobiorcy za czas oczekiwania na prawomocny wyrok są jednak odsetki ustawowe za czas opóźnienia. Aktualnie jest to blisko 7 % w skali roku.

Naszym zdaniem analogicznie jak w sprawach tzw. kredytów „frankowych” w przypadku kredytów „złotowych” co do zasady odbywało się będzie około 4 rozpraw: 3 w sądzie I instancji i 1 w sądzie II instancji. Taka ilość rozpraw nie będzie jednak regułą. Po pierwsze należy pamiętać, iż sprawy te są nowe w polskich sądach. Po drugie, ilość rozpraw zależy od ilości wniosków dowodowych złożonych przez strony danego postępowania. Po trzecie, wszystko zależy także od  sposobu procedowania sprawy przez danego sędziego.

Kredytobiorca jest zobowiązany do osobistego stawiennictwa na rozprawie co do zasady tylko raz, kiedy ma zostać przesłuchany w charakterze strony. Odbywa się to zazwyczaj na koniec postępowania przed sądem I instancji. My jednak zachęcamy naszych Klientów, aby uczestniczyli w rozprawach. Uczestnictwo w rozprawach pozwala oswoić się z sądem, zaobserwować sposób bycia i pracy danego sędziego czy pełnomocnika banku. Dzięki temu będziecie Państwo lepiej przygotowani do swojego przesłuchania.

Doświadczenie w sprawach tzw. kredytów „frankowych” pozwala nam wnioskować, iż pytania zadawane kredytobiorcom dotyczyły będą w szczególności:

• Kwestii ogólnych, m. in. wykształcenia w dacie zawarcia umowy kredytu, wykonywanej działalność zawodowej oraz celu zaciągnięcia kredytu.
• Okoliczności związanych z zawarciem umowy kredytu, m.in. kwestii korzystania z pomocy pośrednika kredytowego, badania zdolności kredytowej, przebiegu spotkań u pośrednika i w banku, procedury uzupełnienia i złożenia wniosku kredytowego, symulacji wysokości rat kredytu przy założeniu wzrostu oprocentowania kredytu, udostępnienia draftu umowy kredytu przed jej podpisaniem, udostępnienia kredytobiorcy informacji o metodzie ustalania stawki WIBOR.
• Możliwość negocjowania umowy kredytu, m.in. czy kredytobiorca miał możliwość negocjowania treści umowy kredytu, w tym postanowień umownych dotyczących oprocentowania kredytu i przyczyn nieskorzystania ze stałej stawki oprocentowania.
• Ryzyka związanego ze stosowaniem zmiennej stopy oprocentowania, m.in. jakie informacje w zakresie ryzyka zmiennej stawki oprocentowania były przekazane kredytobiorcy przy zawieraniu umowy kredytu, wpływu wysokości zmiany oprocentowania kredytu na wysokość zobowiązania kredytobiorcy względem banku oraz jak kredytobiorca rozumiał ryzyko związane ze stosowaniem zmiennego oprocentowania.

Należy jednak pamiętać, że sytuacja każdego kredytobiorcy jest inna i należy ją badać w sposób zindywidualizowany.

Zdajemy sobie sprawę, że wystąpienie w sądzie jest bardzo stresujące dla każdego kredytobiorcy. W związku z tym należy się do niego dobrze przygotować. Podstawą jest z pewnością spotkanie ze swoim prawnikiem, który przygotuje Państwa do przesłuchania i wskaże, czego możecie się Państwo spodziewać. Warto także wybrać się na rozprawę u sędziego, który rozpoznaje Państwa sprawę. Dzięki temu będziecie Państwo wiedzieć, jak zachowuje się na sali sądowej i jakie pytania zadaje kredytobiorcom podczas przesłuchań.

WIBOR (ang. Warsaw Interbank Offered Rate), to stopa procentowa po jakiej banki są w stanie udzielać pożyczek innym bankom na polskim rynku międzybankowym.  WIBOR wyznaczany jest jako średnia arytmetyczna wielkości oprocentowania podawana przez największe banki działające w Polsce, po odrzuceniu wielkości skrajnych. Stawki oprocentowania podawane są przez banki (w ujęciu rocznym) każdego dnia roboczego o godzinie 11:00). Proces wyznaczania wartości WIBOR nazywany jest fixingiem WIBOR.

Problem polega na tym, iż banki po upadku w 2008 roku banku Lehman Brothers działającego na rynku amerykańskim utraciły do siebie zaufanie i aktualnie praktycznie nie udzielają pożyczek na rynku międzybankowym. Co oznacza, iż stawka WIBOR nie jest ustalana w oparciu o żadne realne transakcje. Należy również zwrócić uwagę na to, iż ustalając stawkę oprocentowania pożyczki na rynku międzybankowym bank bierze pod uwagę również swoją korzyść (zysk z tej pożyczki = marża). Natomiast zyskiem banku w przypadku umowy kredyt powinna być marża banku, zatem bank jest podwójnie wzbogacony (marża w umowie kredytu oraz marża narzucona na stawkę WIBOR).

Podkreślić należy, iż Polska jest liderem wśród państw, które udzielają kredytów ze zmiennym oprocentowaniem. Dlaczego? Dlatego, że kredyty ze stałą stopą oprocentowania były dużo droższe. Po drugie, kredytobiorcy często nie mieli na nie zdolności kredytowej.

Naszym zdaniem istnieje kilka wariantów roszczeń, które można konstruować w sprawach kredytów „złotowych” oprocentowanych stawką WIBOR. Sporządzając pozew zawsze mamy na uwadze Państwa dobro, zatem bierzemy pod uwagę kiedy kredyt został zaciągnięty, a także jakie klauzule znajdują się w Państwa umowie kredytu.

Jednym z dwóch wariantów procesu jest roszczenie o ustalenie niezwiązania Państwa klauzulami niedozwolonymi, które dotyczą stosowania zmiennego oprocentowania stawką WIBOR i marżą banku. Skutkiem prawnym tak skonstruowanego roszczenia będzie pozostawienie umowy kredytu w mocy bez oprocentowania (w ogóle!). Skutkiem ekonomicznym takiego rozstrzygnięcia będzie konieczność zwrotu przez bank kwoty odsetek, która została przez Państwa uiszczona w całości (zarówno kwota naliczona w oparciu o stawkę WIBOR, jak i stosowaną marżę banku). W dalszym okresie umowa wykonywana będzie w ten sposób, iż raty kredytu będą zawierały jedynie ratę kapitałową (tzw. sankcja kredytu darmowego).

Kolejnym roszczeniem jest roszczenie o ustalenie niezwiązania Państwa klauzulą niedozwoloną dotyczącą stosowania stawki WIBOR. Skutkiem prawnym takiego rozstrzygnięcia jest pozostawienie umowy kredytu w mocy, tyle że oprocentowanej wyłącznie marżą banku (bez stawki WIBOR). Natomiast skutkiem ekonomicznym takiego rozstrzygnięcia jest konieczność zwrotu na Państwa rzecz przez bank kwoty, która stanowi równowartość odsetek pobranych w związku ze stosowaniem oprocentowania kredytu stawką WIBOR.

Naszym zdaniem istnieją również umowy kredytu, co do których będzie można żądać nieważności. Skutkiem prawnym ustalenia nieważności umowy kredytu jest uznanie jej za nigdy niezawartą. Konsekwencją jest także upadek zabezpieczenia hipotecznego, które oparcie znajduje w umowie kredytu. Skutkiem ekonomicznym upadku umowy kredytu jest konieczność zwrotu tego, co strony wzajemnie świadczyły na swoją rzecz. Bank powinien zwrócić wszelkie uiszczone przez Państwa raty kredytu, a Państwo powinniście zwrócić kwotę udostępnionego kapitału (bez odsetek).

W przypadku roszczenia o ustalenie niezwiązania Państwa klauzulami niedozwolonymi, które dotyczą stosowania zmiennego oprocentowania stawką WIBOR i marżą banku (łącznie oprocentowaniem kredytu) skutkiem ekonomicznym będzie konieczność zwrotu przez bank w całości uiszczonej przez Państwa kwoty.

W przypadku zaś roszczenia o ustalenie niezwiązania Państwa klauzulą niedozwoloną dotyczącą jedyne stosowania stawki WIBOR skutkiem ekonomicznym takiego rozstrzygnięcia będzie konieczność zwrotu przez bank kwoty, która stanowi równowartość odsetek pobranych w związku ze stosowaniem oprocentowania kredytu stawką WIBOR (kredyt oprocentowany będzie jedynie marżą banku).

W przypadku uwzględnienia któregokolwiek ze wskazanych powyżej roszczeń bank będzie zobowiązany do zapłaty na Państwa rzecz kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie.

Jeżeli sąd stwierdzi nieważność umowy kredytu, to powinien zasądzić na rzecz kredytobiorcy wszystkie wpłacone przez niego do banku środki pieniężne wraz z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia.

Wystąpienie na drogę postępowania sądowego przeciwko bankowi nie stanowi przeszkody w spłaceniu kredytu w całości. Pamiętajmy jednak, iż należy to zrobić w porozumieniu z prawnikiem prowadzącym sprawę.

Tak, kredytobiorca może sprzedać nieruchomość nabytą ze środków pochodzących z kredytu. Wskazać należy, iż prawo własności nieruchomości jest niezależne od kredytu. Zatem może istnieć stan, w którym kredytobiorca jest stroną umowy kredytu, a nie jest już właścicielem nieruchomości, którą za ten kredyt nabył.