Postanowieniem z 27 stycznia 2023 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny, w osobie SSR del. Michała Maja, w sprawie o sygn. akt XXVIII C 1848/21, skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytanie odnoszące się do odbieranych przez sądy od kredytobiorców oświadczeń o świadomości skutków nieważności umowy kredytu i powiązania tych oświadczeń z terminem naliczania odsetek ustawowych za czas opóźnienia należnych Frankowiczowi od banku.
Artykuł na ten temat z komentarzem adw. Karoliny Pilawskiej opublikowała Rzeczpospolita.
Treść pytania:
Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz zasady skuteczności i równoważności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą:
- konsument nie może skutecznie dochodzić od przedsiębiorcy roszczeń wynikających z zawarcia w umowie nieuczciwych warunków, dopóki nie złoży oświadczenia, że nie zgadza się̨ na utrzymanie w mocy nieuczciwych warunków umownych, zgadza się̨ na wyłączenie ich stosowania oraz rozumie i akceptuje wynikające z tego konsekwencje, obejmujące potencjalnie nieważność całej umowy,
- konsument nie może skutecznie dochodzić od przedsiębiorcy zwrotu świadczenia nienależnego spełnionego na podstawie nieuczciwych warunków umownych, dopóki nie złoży powyższego świadczenia,
- roszczenie konsumenta o zwrot świadczenia nienależnego spełnionego na podstawie nieuczciwych warunków umownych nie jest wymagalne, dopóki nie złoży powyższego świadczenia,
- przedsiębiorca nie ma wobec konsumenta obowiązku zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, dopóki nie zapozna się z powyższym oświadczeniem konsumenta.
Artykuł w wersji online: https://www.rp.pl/nieruchomosci/art37885361-niewazne-umowy-kredytowe-a-zwrot-wplat-tsue-odpowie-na-watpliwosci-frankowiczow.
