Dnia 17 listopada 2022 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie, I Wydział Cywilny oddalił powództwo pośrednika nieruchomości w całości i zasądził na rzecz naszych Klientów (Pozwanych) koszty procesu.
Sprawa była o tyle ciekawa, iż strony postępowania łączyła umowa pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości (kupno nieruchomości). Pozwani nabyli nieruchomość wskazaną przez Powoda i uiścili na jego rzecz jedynie cześć „należnego” wynagrodzenia wskazując, iż Powód wykonał zakres usług w sposób nienależyty.
Jak wskazał Sąd w składzie rozpoznającym sprawę – obowiązkiem pośrednika jest zaznajomienie się z prezentowaną nieruchomością i przekazanie (osobiście) rzetelnych informacji klientom. Nie może być tak, że pośrednik uczestniczy w prezentowaniu nieruchomości jedynie w ten sposób, iż jest przy tym obecny, a wszelkie informacje przekazywane są przez osoby trzecie (np. sprzedających). Co więcej, zdaniem Sądu pośrednik winien również zapoznać się z okolicą, w której znajduje się nieruchomość.
W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd zwrócił ponadto uwagę na to, że pośrednik powinien wspierać klientów w organizacji zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, tj. kontaktować się z notariuszem czy chociażby wskazać stronom jak należy się przygotować do zawarcia aktu notarialnego oraz jakie dokumenty będą w tym celu potrzebne.
Na pośredniku spoczywa również obowiązek weryfikacji stanu prawnego nieruchomości (!). Obowiązek ten, nie sprowadza się jedynie do zweryfikowania treści księgi wieczystej, gdyż ta często nie odzwierciedla stanu faktycznego, co profesjonalista powinien wiedzieć.
Pośrednik jako profesjonalista winien przeprowadzić rzetelną analizę stanu prawnego nieruchomości.
I zdaje się najistotniejsza kwestia – doradca powinien w sposób profesjonalny świadczyć usługi pośrednictwa. Od profesjonalisty (jakim niewątpliwie pośrednik jest) wymaga się, aby posiadał wiedzę z dziedziny, którą się trudni. Brak profesjonalizmu w zakresie świadczonych usług jest w istocie równoznaczny z nienależytym wykonaniem umowy.
Powyższe spowodowało, iż zdaniem Sądu sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.), byłoby obciążenie Pozwanych dalszym wynagrodzeniem na rzecz Powoda.
Sprawa toczyła się pod sygnaturą akt I C 232/22 i była prowadzona przez mec. Karolinę Pilawską oraz mec. Dominikę Wicik.
Wyrok jest nieprawomocny.
