11 czerwca 2025 roku TSUE zajmie się sprawą polskiego WIBOR-u!

Udostępnij:
Oceń ten wpis!

WIBOR przed TSUE – co to oznacza dla kredytobiorców?

11 czerwca 2025 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej po raz pierwszy zajmie się polską sprawą dotyczącą kredytu złotówkowego opartego na wskaźniku WIBOR – sygn. akt C-471/24. To wydarzenie może mieć przełomowe znaczenie dla setek tysięcy kredytobiorców w Polsce. Stawką nie są tylko indywidualne umowy, ale cały system kredytów hipotecznych opartych na zmiennej stopie procentowej.

Trybunał odpowie na pytania prejudycjalne skierowane przez polski sąd, dotyczące m.in.:

  • czy sposób ustalania wskaźnika WIBOR jest przejrzysty i zgodny z prawem unijnym,

  • czy konsument był realnie informowany o ryzyku wynikającym ze zmiennego oprocentowania,

  • i czy mechanizm oparty na WIBOR-ze spełnia wymogi dyrektywy 93/13/EWG o klauzulach abuzywnych.

O co polski sąd pyta TSUE?

Sąd Okręgowy w Częstochowie, I Wydział Cywilny, w dniu 31 maja 2024 roku, sygn. akt sygn. akt I C 1226/23, skierował do TSUE pytania prejudycjalne dotyczące stawki WIBOR i zmiennego oprocentowania stosowanego przez banki w umowach kredytów złotowych. Są to pierwsze pytania prejudycjalne dotyczące ustalenia, czy zapisy umowne dotyczące WIBOR mogą być kwestionowane przez kredytobiorców jako postanowienia niedozwolone i czy możliwa jest likwidacja WIBOR.

Treść pytań prejudycjalnych:

1. Czy art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR?
3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze i drugie, czy art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że zapisy umowy dotyczące zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR można traktować jako stojące w sprzeczności z wymogami dobrej wiary i powodujące znaczącą nierównowagę wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta, z uwagi na niewłaściwe poinformowanie konsumenta odnośnie narażenia na ryzyko zmiennej stopy procentowej, w tym w szczególności niewskazaniu, w jaki sposób ustala się wskaźnik referencyjny będący podstawą ustalania zmiennego oprocentowania i jakie wątpliwości są związane z jego nietransparentnością oraz nierównomierny rozkład tego ryzyka na strony umowy?
4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na wcześniejsze pytania, czy art. 6 ust 1 w zw. z art. 3 ust. 1 i 2 zdanie 2 oraz art. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, iż w przypadku uznania za nieuczciwe postanowienia umownego dotyczącego zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR możliwym jest dalsze funkcjonowanie umowy, w której wysokość oprocentowania kwoty kapitału kredytu będzie się opierała na drugim składniku ustalającym wysokość oprocentowania zawartym w umowie, to jest stałej marży banku, co spowoduje zmianę oprocentowania kredytu ze zmiennego na stałe?

Sprawa została zarejestrowana w TSUE pod sygn. akt C-471/24.

Co się stanie, jeśli TSUE przyzna rację konsumentom?

Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podzieli wątpliwości polskich sądów, skutki mogą być porównywalne do rewolucji, którą wywołały wyroki TSUE w sprawach frankowych. Możliwe scenariusze to m.in.:

  • nieważność umowy kredytowej zawierającej WIBOR,

  • dalsze trwające kredyty ze stałym oprocentowaniem opartym tylko o marżę banku,

  • zwrot nadpłaconych rat przez banki,

  • masowe pozwy konsumentów przeciwko bankom oferującym kredyty złotówkowe z WIBOR-em.

Co powinien zrobić kredytobiorca z kredytem opartym na WIBOR-ze?

Jeśli masz kredyt hipoteczny złotówkowy, którego oprocentowanie opiera się na zmiennej stopie WIBOR, warto już teraz:

  • przeanalizować swoją umowę kredytową pod kątem klauzul niedozwolonych,

  • skorzystać z pomocy adwokata specjalizującego się w sporach z bankami,

  • przygotować się na możliwość dochodzenia roszczeń – zwłaszcza jeżeli po wyroku TSUE pojawi się „zielone światło” do składania pozwów.

Kancelaria adwokacka Pilawska Zorski Adwokaci – jesteśmy gotowi pomóc

Nasza kancelaria adwokacka od lat prowadzi sprawy przeciwko bankom, w tym spory frankowe i postępowania dotyczące nieuczciwych zapisów w umowach kredytowych. Reprezentowaliśmy setki kredytobiorców i mamy doświadczenie w skutecznym dochodzeniu ich praw. Chcesz wiedzieć, czy możesz zakwestionować zapisy swojej umowy i zlikwidować WIBOR? Skontaktuj się z nami – sprawdzimy, czy również w Twojej sprawie możliwe jest zabezpieczenie roszczeń. Analiza umowy kredytu złotowego jest bezpłatna – kontakt.

WIBOR

WIBOR